loading...

computerhockey

computerhockey

بازدید : 253
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

اپل مايل است شما گوشي هاي ايفون روهمانگونه كه خودش عملكردش را تنظيم كرده مورد استفاده قرار دهيد .در صورتي كه در اندرويد به اين صورت است كه شما گوشي رو آنطور كه خودتان دوست داريد و مايل هستيد تنظيم كنيد .
زيرا اين سيستم عامل داراي قابليت Opensource ميباشد و دليل اين راحتي در تغييرات اين است كه SOURCE برنامه ها دراختيار شملا قرار ميگيرد .
درصورتي ك در اپل سورس برنامه در شركت اپل محفوظ است , و اين شركت اپل است كه با تغيير درسورس برنامه ها قابليت هاي جديدي در اختيار كاربران قرر ميدهد
البته اين بديهي است كه هر دو اين سيستم عامل ها از يك خانواده هستند ،
چراكه ريشه و اجدادشون از پايه Mac OS X ست ك خود مكينتاش اصالتا نوعي BSD ميباشد

_يادمان باشد هميشه براي مقايسه دو سيستم عامل ابتدا بايد هسته ي آن هارو مقايسه كرد .سپس پوسته سيستم عامل و در اخر خودبرنامه ها مورد مقايسه قراد ميگيرند
هسته ios همان سبك شده داروين سيستم عامل مكينتاش است،و هسته اندرويد هم همان لينوكس كرنل معروف است.
و اما مهمترين اختلاف اين دو سيستم عامل دقيقا در همينجاست سيستم عامل ابذار هاي موبايل مانند هرسيستم عامل ديگر وظيفه ي مديريت درخواست هاي برنامه ها و درخواست هاي كاربر و هماهنگ سازي اختصاص منابع سخت افزاري را دارد
در ios برنامه ها به صورت بومي native اجرا ميشود اما در اندرويد برنامه ها در بستر نرم افزاري fremework به اجرادر مياورد .
حالا در انيجا ما ميگيم كه چه تفاوتي دارد برنامه ها دربستر نرم افزاري fremework اجرا شود ويا به صورت native باشند ،
اجراي برنامه ها بصورت native ميزان مصرف سخت افزار ما را بالا ميبرد و شايد عمر كمتر باطري اندرويد نسبت به ios ب همين دليل است .
و ios ر سخت افزار هاي ضعيفتر سرعت بالاتري دارد
ودر مجموع اگر بخواهيم جمع بندي كنيم ios در زمينه ي به كارگيري و مديريت منابع سخت افزار وبهينه بودن در مصرف انرژي
برنده ي اين مقايسه است

مقايسه اندرويد و اي او اس

_ اما از لحاظ رابطه كاربري يا همان GUl چطور ؟
در اين زمينه نه حتي هر دوسيستم عامل خوب هستند بلكه در مواردي از روي يكديگر كپي هم كرده ند !
اندرويد براي كاربرانش گزينه هاي بيشتري رو فراهم ميكند ك كاربران حرفه اي اين را بيشتر ميپسندند ،
در نقطه مقابل ios رابطه ي كاربري زيبا ، ساده و پر كاربرد دارد اما رابطه ي كاربري اندرويد مخصوصا براي تبلت ها مجهز تر و بهتر است
و در اينجا است كه مقايسه اين دو برنده مطلق ندارد،

جالب است بدانيد كه اپل از ابتداي شروع بكار سيستم عامل ios تاكنون ۹ نسخه از سيستم عامل خودش رو ارائيه داده و اين درصورتي است كه سيستم عامل اندرويد از بتداي شروع بكار اين سيستم عامل سال ۲۰۰۸تا كنون ۱۹ نسخه ي اندرويد رو به بازار ارئه داده.
يعني بطور ميانگين ios درسال ۱ ورژن و براي اندرويد ۳ ورژن در سال ميباشد و اين مبني بر اين است ك ميتوان گفت كابران اندرويد ميتوانند با توجه به سليقه اي ك دارن حق انتخاب داشته باشد ،
اما كاربران ios مجبور و محدود به استفاده از همان يه نسخه آخري ك ارائه ميباشند
و اما در زمينه اپليكيشن هاي اين دو os رقابت تنگاتنگي دارن به اين صورت است كه ios حدود ۸۵۰۰۰۰ تا اپليكيشن دارد و اندرويد حدود ۱ ميليون اپليكيشن
و نكنه قبل تأمل اين است كه در اندرويد بيشتر اپليكيشن ها بطور رايگان هستند ، در صورتي ك در ios بيشتر اپليكيشن ها پولي است

_ اما اگر بخواهيم در مورد سرعت پردازش صحبت كنيم به اين گونه است كه سرعت os نسبتا بالاتر است البته اخرين ورژن اندرويد يعني kitkat نيز از سرعت پردازنده ي بسيار بالايي برخوردار است و امكانات ديگيري هم
مانند NFC است كه اندرويد دراختيار كاربرانش قرار ميدهد كه ios اين را ندارد
از لحاظ رزوليشن صفحه نيز ios بالاتر از اندرويد است اما امكان شخصي سازي و تغيير home screen وجود ندارد در صورتي در اندروييد اين امكان وجود ندارد

بازدید : 235
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

تفاوت هاي اساسي بين ويندوز با مك
۱٫ طراحي زيباتر در سيستم هاي اپل
سيستم هاي اپل طراحي بسيار زيبا و هوشمندانه تري نسبت به بقيه شركت ها دارند كه اغلب سيستم هايي سبك و باريك با طراحي ساده و مدرن توليد مي كند كه باعث شده تا با بقيه متفاوت باشد
۲٫ گران تر بودن اپل
اگر شما هم با سيستم هاي اپل آشنا باشيد مي دانيد كه قيمت آن ها نسبت به ديگر كمپاني ها چه در زمينه گوشي و چه در زمينه پي سي گران تر است كه اين باعث آن شده است كه قشر خاصي از مردم سمت اپل بروند البته در برابر هزينه بالايي كه بابت محصولات اپل از جمله كامپيوترهاي اين شركت مي‌پردازيد، با محصولي با طراحي فوق‌العاده و كيفيت بالاي ساخت مواجه مي‌شويد كه به‌ اندازه كافي رضايت خاطر شما را فراهم مي‌سازد.
۳٫ با ويندوز راحت تر مي شود بازي كرد
ويندوز به علت داشتم تنوع بالا در نرم افزار و بازي هاي گوناگون سيستم عامل محبوب تري براي گيمر ها هستند البته عوض شدن راحت قطعات و آپگريت كردن آن هم يكي از دلايل مهم به حساب ميايد.

مك بهتر است يا ويندوز؟

۴٫ انعطاف پذيري بالاي ويندوز
در ويندوز شما دستتون بازتر است و مي توانيد تغييرات زيادتري نسبت به مك بر روي سيستم عامل خود انجام دهيد البته اين به اين معني نيست كه مك خيلي محدود است ولي نسبت به ويندوز اين قضيه به چشم مي آيد.
۵٫ ويروس ها براي مك كمتر است
يكي از مسائل بسيار مهم بحث امنيت است كه در اين موضوع مك بهتر عمل كرده است بعضي ها ادعا كردن كه اصلا ويروس نمي گيرد ولي اين طور نيست هر سيستمي به نحوه اي مي تواند ويروس بگيريد ولي مقدار آن به مراتب كمتر از ويندوز مي باشد.
۶٫ هر دو براي گرافيست ها خوب هستند
در گذشته مك تنها انتخاب طراحان بود و بهترين سرويس ها را ارائه مي داد ولي در حال حاضر ويندوز هم دسته كمي از مك ندارد و هر دو سيستم عامل مورد تاييد طراحان است
۷٫ مك دربخش خدمات پس از فروش و پشتيباني از خريدار دست نيافتني شده است

زماني كه مك شما دچار مشكل مي‌شود با مراجعه به نزديك‌ترين فروشگاه اپل، بدون هيچ دردسر و استرسي به خواسته خود خواهيد رسيد. معمولا مك شما در سريع‌ترين زمان ممكن و بدون پرداخت هزينه تعمير مي‌شود. مايكروسافت نيز فروشگاه‌ها و مراكز خدمات پس از فروش مناسبي را در اين زمينه تدارك ديده ولي نسبت به تعدد و كيفيت فروشگاه‌هاي اپل فرسنگ‌ها فاصله دارد. علاوه بر اين بسياري از سازندگان سخت‌افزاري PC در اين زمينه امكانات مناسبي را براي مشتريان تدارك نديده‌اند و بدين‌ ترتيب ميزان رضايت مشتريان PC از خدمات پس از فروش به‌ مراتب پايين‌تر از مك مي‌باشد.

بازدید : 531
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

كاري كه boot loader انجام مي‌دهد همان طور كه از نامش هم پيداست اين است كه سيستم عامل اصلي كامپيوتر را لود مي‌كند. نرم افزارهاي سيستم عامل در هارد ديسك، CD ،DVD و حافظه‌هاي فلش USB ذخيره مي‌شوند اما اين نرم‌افزارها توسط پردازنده كامپيوتر قابل دسترس نيستند زيرا پردازنده فقط مي‌تواند برنامه‌هايي را اجرا كند كه در ROM سيستم قابل دسترس هستند. برنامه‌هايي كه در RAM وجود دارند با استفاده از Boot Loaderهايي مثل SLOF ،OpenBoot ،OpenBIOS ، BOOTMGR ،Syslinux ،NTLDR ،GRUB و LILO قابل دسترس خواهند بود.
مقاله مرتبط:

راهنماي لينوكس براي كاربران مبتدي
چگونه مي‌توانيد دو سيستم عامل گوناگون را بر روي كامپيوتر خود نصب كنيد؟

هيچ محدوديتي در سيستم‌ عاملِ نصب شده وجود ندارد، حتي شما مجبور نيستيد فقط يك سيستم عامل بر روي كامپيوتر خود داشته باشيد. مي‌توانيد يك ديسك سخت ديگر را به سيستم خود اضافه كرده و سيستم‌هاي عامل متعددي را بر روي آن نصب كنيد و در تنظيمات BIOS تعيين كنيد كه سيستم عامل نصب شده بر روي كدام يك از ديسك‌هاي سخت ابتدا لود شوند. همچنين مي‌توانيد نسخه‌هاي لايو سيستم‌هاي عامل گوناگون مانند لينوكس يا ويندوز را بر روي يك حافظه‌ي فلش يا هارد اكسترنال يا CD ريخته و بدون نياز به نصب آن‌ها مشغول كار با سيستم عامل مورد نظر خود شويد.
GRUB چيست؟

GRUB-menu

GRUB مخفف Grand Unified Bootloader است كه مي‌تواند سيستم عامل‌هايي مانند Linux Mach4 ،vSAT ،DOS و بسياري ديگر از سيستم عامل‌ها را بوت كند. گراب توانايي بارگذاري انواع هسته يا Kernel را با انواع مختلف قالب‌هاي باينري دارد. امكانات و تنظيمات مختلفي در فايل config اين Bootloader وجود دارد كه اجازه Multiboot كردن سيستم عامل‌ها را نيز به دستگاه مي‌دهد، همچنين انتخاب پارتيشن سيستمي كه قرار است سيستم عامل و هسته آن يا Kernel آن Load شوند نيز بر عهده گراب است. گراب از چندين قالب اجرايي پشتيباني مي‌كند و همچنين نيازي به انجام داده ترجمه‌ها هم ندارد. اين بوت لودر يك command prompt يا خط فرمان دارد كه تا حد زيادي شبيه به bash shell لينوكس است و اين اجازه را به كاربران مي‌دهد كه يك سيستم عامل نصب شدن را از روي فلاپي ديسك، CD-ROM و يا حتي USB بوت كند. فايل‌هاي كانفيگ و پيكربندي گراب در مسير etc/default/grub/ قرار دارد.
براي خواندن فايل پيكر بندي گراب دستور زير را وارد كنيد:

sudo nano /etc/default/grub

پس از آن با صفحه‌اي مشابه تصوير زير مواجه خواهيد شد:

hitrost
LILO چيست؟

LILO مخفف كلمات Linux Loader است و همان طور كه از نامش هم پيداست Boot Loaderاي است كه ويژه سيستم عامل لينوكس طراحي و پياده سازي شده است. LILO در واقع كدي است كه BIOS در هنگام راه‌اندازي سيستم در داخل حافظه كامپيوتر بارگذاري مي‌كند. همانند گراب بوت لودر LILO هم مي‌تواند سيستم عامل‌ها را از يك منبع خارجي مثل هارد ديسك اكسترنال بوت كند. كاري كه LILO در چنين حالتي انجام مي‌دهد اين است كه Master Boot Record يا MBR را روي دستگاه خارجي نصب مي‌كند و با اين حالت به راحتي در زمان بوت سيستم Kernel سيستم عامل را پيدا مي‌كند و آن را داخل حافظه RAM سيستم Load مي‌كند و سيستم عامل را بالا مي‌آورد. LILO به ما اجازه مي‌دهد كه سيستم عامل‌هايي مثل DOS ،Windows ،OS/2 و ساير توزيع‌هاي متنوع لينوكس را بر روي سخت افزار خود اجرا كنيم و از آن‌ها استفاده كنيم. LILO بصورت پيشفرض به عنوان Boot Loader اصلي لينوكس ارائه مي‌شد تا اين كه به مرور زمان با بوت لودرِ گراب جايگزين شد. برخلاف گراب در LILO شما توانايي Boot كردن از طريق شبكه را نداريد اما در حالت كلي LILO ساده‌تر و داراي پيچيدگي‌هاي كمتري نسبت به GRUB است.
اصلاح گراب بعد از نصب ويندوز

gdAOl

در شرايطي كه يكي از توزيع‌هاي لينوكس بر روي سيستم شما نصب شده باشد و به هر دليلي نياز باشد تا ويندوز نصب كنيد، گراب به كلي غيرفعال خواهد شد. در اين حالت راه‌حل‌هاي بسياري وجود دارد. به هر حال در نظر داشته باشيد كه نصب ويندوز، اختلالي در بارگذاري لينوكس ايجاد خواهد كرد. در اين شرايط استفاده از Hiren's Boot CD براي تعمير گراب توصيه مي‌شود. زماني كه سيستم ريست مي‌شود اين سي‌دي‌ها حكم راه‌انداز سيستم را دارند. سي‌دي‌هاي راه اندازي يا همان Bootable گاهي اهميتي فوق‌العاده پيدا مي‌كنند، زماني كه براي سيستم مشكلي پيش آمده و ويندوز قابل راه اندازي و بارگذاري نيست. در اين زمان است كه اين سي دي‌هاي راه‌انداز اهميت زيادي پيدا مي‌كنند. سي‌دي‌هاي Hiren's Boot ابزارهاي زيادي را در خود جاي داده است و كمك مي‌كند تا در محيط ساده خط فرمان كه حتي نشانگر ماوس هم در آن فعال نيست كارهايي اعجاب آوري را انجام داد. نرم افزارهايي كه در اين سي‌دي وجود دارند شامل آنتي ويروس‌ها، ابزار بازگرداني اطلاعات، تعمير هارد و MBR و غيره هستند. البته بهترين راه‌حل استفاده از يك سي‌دي لينوكس Live است، در چنين شرايطي يكي از توزيع‌هاي لينوكس مانند اوبونتو را از روي سي‌دي يا فلش اجرا كنيد. براي اين منظور مراحل زير را طي كنيد:
ابتدا سي‌دي لايو اوبونتو يا يكي ديگر توزيع‌هاي ديگر لينوكس را درون سيستم قرار داده و سيستم را توسط آن بوت كنيد. پس از بالا آمدن سيستم به صورت لايو ترمينال را باز كرده و دستور زير را وارد كنيد:

$ sudo fdisk -l

خروجي دستور بالا بر روي ترمينال به صورت زير نمايش داده مي‌شودكه مربوط به جدول پارتيشن بندي هارد ديسك است:
hitost kali


سيستم عامل در پارتيشني قرار دارد كه با ستاره مشخص شده است (ستون Boot). در اين مثال سيستم عامل در dev/sda1 قرار دارد. حال اين پارتيشن را به كمك دستور mount بارگذاري مي‌كنيم:

$ sudo mount /dev/sda1 /mnt

اگر شاخه boot/ را در پارتيشني جداگانه نصب كرده‌ايد لازم است كه آن را هم mount كنيد. فرض مي‌كنيم كه boot/ در پارتيشن sda2 نصب شده است:

$ sudo mount /dev/sda2 /mnt/boot

همچنين براي ادامه عمليات بازيابي dev/ را هم به صورت زير mount كنيد:

$ sudo mount –bind /dev /mnt/dev

حالا لازم است براي اعمال تغييرات، سيستم عامل اصلي را كه در mnt/ مانت كرده بوديم با دستور chroot وارد شويم:

$ sudo chroot /mnt

فايل Grub را با استفاده از يك ويرايشگر متني ويرايش مي‌كنيم:

$ gedit /etc/default/grub

سپس بايد با دستور زير فايل كانفيگ گراب ۲ را از اول ايجاد مي‌كنيم:

$ update-grub

حالا براي نصب گراب ۲ دستور زير را وارد كنيد:

$ grub-install /dev/sda

اگر در حين اين عمليات با خطايي مواجه شديد دستور زير را وارد كنيد:

$ grub-install –recheck /dev/sda

عمليات نصب و بازيابي Grub2 با موفقيت انجام شد. كليدهاي Ctrl+D را براي خروج از chroot وارد كنيد. حالا بايد مواردي كه mount كرديم را با دستورهاي زير unmount كنيم:

$ sudo umount /mnt/dev

$ sudo umount /mnt

در اين مرحله عمليات بازيابي گراب به پايان رسيد. با دستور زير سيستم را ريستارت كنيد:

$ sudo reboot

Super Grub Disk

super grub2 disk 2.01-rc2 main menu

تا به اينجا با مديريت گراب آشنا شديد، اما براي مديريت و تعمير گراب در صورت داشتن چند سيستم عامل يك راهكار سريع‌تر نيز وجود دارد آن هم استفاده از يك ديسك‌كم بنام Super Grub Disk است. اين ديسك را مي‌توانيد از اين لينك دانلود كرده و بر روي سيستم خود بوت كنيد.
نصب همزمان ويندوز و لينوكس

boolinux

نصب ويندوز: همان طوري كه اشاره شد، درصورتي كه سيستم‌ عامل لينوكس را پس از ويندوز نصب كنيد، بوت‌لودر آن به طور كامل در كنار ويندوز قرار خواهد گرفت اما در صورتي كه ويندوز را پس از لينوكس نصب كنيد، اين سيستم‌ عامل به‌طور كل وجود لينوكس را ناديده گرفته و مشكلاتي براي فعال‌كردن مجدد بوت‌لودر لينوكس خواهيد داشت.
ايجاد فضاي لازم براي لينوكس: جهت نصب لينوكس، به فضاي خالي بر روي درايو سيستم ويندوز نياز خواهيد داشت. استفاده از يك درايو ديسك سخت متفاوت براي اين منظور، در صورتي كه از يك رايانه شخصي بهره مي‌بريد مي‌تواند يك گزينه ديگر باشد. در طول اين فرآيند معمولا به تغيير اندازه پارتيشن ويندوز نياز خواهيد داشت تا فضاي كافي براي نصب لينوكس مهيا كنيد. درصورتي‌كه از پايه به نصب ويندوز اقدام مي‌كنيد، مطمئن شويد تا فضاي كافي بر روي درايو، جهت نصب لينوكس در نظر مي‌گيريد. اين روند شما را از مواجه با مشكلات بعدي نجات خواهد داد.
نصب لينوكس: حال توزيع لينوكس مورد نظر خود را انتخاب كرده و آن‌ را بر روي درايو يو‌اس‌بي و يا دي‌وي‌دي قرار دهيد. سپس سيستم خود را از طريق آن درايو راه‌اندازي و لينوكس را نصب كنيد. در طول فرآيند نصب مدنظر داشته باشيد كه گزينه نصب لينوكس در كنار ويندوز را انتخاب كرده‌ايد و به‌هيچ‌وجه از گزينه پاك‌كردن كامل ديسك سخت استفاده نكنيد. اين روند به طور خودكار منوي بوت‌لودر گراب ۲ را راه‌اندازي و امكان انتخاب سيستم‌ عامل مورد نظر پس از هربار راه‌اندازي كامپيوتر را به شما خواهد داد.

نصب ويندوز

در شرايطي كه قصد راه‌اندازي كامل يك رايانه شخصي از پايه را داريد، در هنگام نصب ويندوز، حتما گزينه Custom Install را انتخاب كنيد و براي ويندوز فضايي مشخص را انتخاب كرده و فضايي خالي را براي استفاده بعدي توسط لينوكس در نظر بگيريد.

1
ايجاد فضاي كافي براي لينوكس

در ادامه احتمالا نياز به تغيير اندازه پارتيشن سيستمي ويندوز به‌ منظور ايجاد فضاي كافي جهت استفاده لينوكس خواهيد داشت. در صورتي كه از فضايي خالي يا ديسك‌ سخت جداگانه براي لينوكس استفاده مي‌كنيد، بهترين گزينه ممكن را در اختيار داريد. در غير اينصورت، نوبت به تغيير اندازه پارتيشن جاري ويندوز براي ايجاد فضاي خالي مورد نياز لينوكس است. ايجاد فضاي خالي به روش‌هاي مختلفي امكان پذير است. اكثر نصب‌كننده‌هاي لينوكسي به شما امكان تغيير اندازه پارتيشن NTFS ويندوز را خواهند داد تا در طول فرآيند نصب، اين روند را به‌ ساده‌ترين شكل ممكن انجام دهيد، با اين وجود مي‌توانيد از قابليت جمع‌كردن پارتيشن ويندوز براي جلوگيري از مشكلات بعدي استفاده كنيد.

3

به همين منظور ابتدا كليدهاي ويندوز+R را فشرده و در پنجره Run، عبارت diskmgmt.msc را تايپ كرده و اينتر كنيد، حال ابزار ابزار مديريت ديسك يا Disk Management باز خواهد شد؛ بر روي پارتيشن ويندوز كليك راست كرده و گزينه Shrink Volume را انتخاب كنيد. حال اين ابزار فضاي خالي مورد نياز براي سيستم‌ عامل جديد لينوكس را آماده خواهد كرد. در صورتي كه از قابليت رمزگذاري BitLocker در ويندوز استفاده مي‌كنيد، امكان تغيير اندازه پارتيشن را نخواهيد داشت. در اين صورت ابتدا بايد كنترل پنل را باز كرده و به صفحه تنظيمات بيت‌لاكر رفته و گزينه Suspend Protection در كنار پارتيشن رمزگذاري‌شده كه قصد تغيير اندازه آن‌ را داريد را انتخاب كنيد. پس از انجام اين تغييرات، مي‌توانيد به تغيير اندازه پارتيشن اقدام و با راه‌اندازي مجدد كامپيوتر، بيت‌لاكر مجددا فعال‌ خواهد شد.
نصب لينوكس

از طريق دانلود يك فايل ISO و رايت‌كردن آن بر روي يك ديسك و يا از طريق ايجاد يك درايو يو‌اس‌بي با قابليت راه‌اندازي مي‌توانيد محتواي مورد نياز براي نصب لينوكس را فراهم كنيد. با راه‌اندازي مجدد كامپيوتر، فرآيند نصب به طور خودكار از طريق ديسك و يا درايو يو‌اس‌بي مورد استفاده آغاز خواهد شد. در غير اين صورت بايد ترتيب بوت را تغيير و يا از منوي UEFI به‌ منظور بوت از طريق يك درايو استفاده كنيد.

4

در برخي كامپيوترهاي جديد، سيستم به دليل فعال بودن گزينه Secure Boot از نصب لينوكس جلوگيري مي‌كند. در حال حاضر اكثر توزيع‌هاي لينوكس حتي با فعال‌ بودن اين گزينه نيز شروع به عمليات نصب مي‌كنند، با اين وجود در صورت بروز مشكل، پيش از آغاز نصب گزينه Secure Boot را غير فعال كنيد. پس از شروع عمليات نصب، سئوالي به منظور مشخص‌كردن مكان و نحوه نصب توزيع لينوكس پرسيده خواهد شد. اين گزينه در توزيع‌هاي مختلف لينوكس متفاوت است؛ با اين وجود بايد به دنبال گزينه‌اي باشيد كه امكان نصب لينوكس در كنار ويندوز را به شما خواهد داد و يا از گزينه پارتيشن بندي دستي براي ايجاد پارتيشن‌هاي مورد نظر خود استفاده كنيد. هيچ‌گاه گزينه‌اي مبني جايگزيني ويندوز انتخاب نكنيد زيرا در صورت انتخاب چنين گزينه‌اي، سيستم‌عامل جاري شما به طور كامل از بين خواهد رفت.
انتخاب سيستم‌ عامل و شخصي‌سازي گراب ۲

5

پس از نصب لينوكس، بوت‌لودر گراب ۲ بر روي سيستم نصب خواهد شد. در هنگام راه‌اندازي كامپيوتر، ابتدا گراب ۲ بارگذاري شده و به شما امكان انتخاب سيستم‌ عامل مورد نظر يعنب ويندوز يا لينوكس را خواهد داد. با استفاده از گزينه‌هاي موجود در منوي گراب ۲ مي‌توانيد به شخصي‌سازي اين بوت‌لودر به‌ منظور تعيين سيستم‌ عامل پيش‌ فرض يا تعيين مدت زمان توقف جهت انتخاب سيستم‌ عامل اقدام كنيد. البته در نظر داشته باشيد كه اكثر توزيع‌هاي لينوكسي امكان تغيير ساده در اين تنظيمات را نداده و مجبور به ويرايش فايل تنظيمات خواهيد بود.

بازدید : 158
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

اگر از كاربران سيستم‌عامل اندرويد باشيد حتما با برنامه‌ي PIE Control آشنايي داريد؛ برنامه‌اي كه Soft Keyهاي Navigation Bar را به گزينه‌هاي معلق و زيبايي تبديل مي‌كند. Gnome PIE براي دسترسي راحت‌تر به برنامه‌ها، آنها را به‌صورت دايره‌اي يا نيم‌دايره يا ربع دايره در زير ماوس يا قسمتي از صفحه‌نمايش نشان مي‌دهد. اين برنامه به‌صورت Auto-hide است و تا زماني كه از آن استفاده نكنيم، پنهان باقي مي‌ماند. لازم به ذكر است كه ايده‌ي اين برنامه، از افزونه‌ي OPie در بازي WarCraft الهام گرفته شده است.

Gnome1

اخيرا نسخه‌ي ۰.۶.۱ از اين برنامه منتشر شده است كه شامل رفع‌ مشكلات قبلي و ارائه‌ي ويژگي‌هاي جديد مانند افزودن قالب‌هاي زيبا براي نمايش آيكون برنامه‌ها و چينش آن‌ها، هستيم. همچون ويجت Daisy در پلاسما كه شامل قابليت‌هايي براي نمايش كتاب نشانه و كنترل‌هاي چندرسانه‌اي است، برنامه Gnome PIE نيز از چنين قابليت‌هايي برخوردار است. در اين برنامه مي‌توانيد با كشيدن و انداخت، آيكون‌ها را مرتب، حذف يا اضافه كنيد كه در تنظيمات قابليت تغيير و انتخاب از بين ده تم پيش‌فرض را خواهيد داشت.

از ديگر ويژگي‌هاي اين نسخه، مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:

در حال حاضر قابليت انتخاب بين دايره، نيم‌دايره و ربع دايره را خواهيد داشت كه بنا بر موقعيت ماوس نمايش داده مي‌شوند.
امكان پرش بين آيكون‌ها با كليدهاي ميانبر و چرخ ماوس (Scroll دوانگشتي در TouuchPad هم كار مي‌كند)
تغيير آيكون برنامه، رفع باگ از قالب‌هاي قبلي و افزودن قالب‌هاي جديد
رفع باگ‌هاي متنوع از نسخه‌ي قبلي

gnome-pie-launcher-settings-750x297

همچنين مي‌توانيد با كشيدن و انداختن آيكون هر موضوع مثلا موضوع برنامه‌ها به Launcher يونيتي يا Plank با كليك روي آن آيكون Gnome PIE را فعال كنيد.

gnome-pie-unity
نصب در اوبونتو

براي نصب در اوبونتو مي‌توانيد از PPA و دستورات زير استفاده كنيد اين PPA در اوبونتو ۱۴٫۰۴ به بعد و مشتقات آن‌ها كار مي‌كند. اگر ميز كار شما گنوم نيست، برنامه به‌ راحتي كار مي‌كند اما در گنوم شل بهتر عمل مي‌كند. كاربران پلاسما نيز مي‌توانند از Daisy استفاده كنند، اما اين برنامه به‌ راحتي در ميز كارهاي ديگر كار مي‌كند.

در اوبونتو پس از باز كردن ترمينال، دستورات زير را وارد كنيد:
sudo add-apt-repository ppa:simonschneegans/testing -y
sudo apt-get update && sudo apt-get install gnome-pie

به خطر افتادن ۶۶ درصد از دستگاه‌هاي اندرويدي در پي كشف حفره‌ امنيتي در كرنل لينوكس

گروه محققان Perception Point به تازگي حفره‌اي امنيتي در كرنل لينوكس كه توسط اندرويد مورد استفاده قرار گرفته، يافته‌اند. اين باگ، امنيت ۶۶ درصد از تبلت‌ها و گوشي‌هاي اندرويدي را به خطر انداخته است. البته خبر خوب اين است كه محققان مي‌گويند تا به حال از اين باگ براي حمله و نفوذ به دستگاه‌هاي اندرويدي استفاده نشده است.

با سواستفاده از اين حفره‌ي امنيتي و با استفاده از يك بدافزار مي‌توان بخشي از عملكردهاي اندرويد را در دست گرفت كه از اين عملكردها مي‌توان به دوربين، ميكروفون، جي‌پي‌اس و داده‌هاي شخصي اشاره كرد.

البته گوگل مدعي است كه سيستم عامل اندرويد توسط اپليكيشن‌هاي مختلف نمي‌تواند مورد هجوم قرار بگيرد. گوگل مي‌گويد دستگاه‌هاي اندرويدي كه در خطر قرار دارند بسيار كمتر از مقدار پيش‌بيني شده‌ي اوليه هستند. با اين حال اين شركت قصد دارد تا با ارائه‌ي بسته‌ي بروزرساني باگ موجود را برطرف كند.

بازدید : 226
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

گوگل در حال توسعه‌ي يك سيستم‌عامل كاملا جديد است. خبرهاي جديد حاكي از آن است كه اين توسعه مربوط به ارتقا يا بروزرساني اندرويد يا سيستم‌عامل كروم نيست و يك سيستم‌عامل جديد است كه بر خلاف اعضاي ديگر خانواده‌ي سيستم‌عامل‌هاي گوگل، بر پايه‌ي كرنل لينوكس نخواهد بود.

اين سيستم‌عامل جديد، Fuchsia نام دارد. البته گوگل هيچ خبر رسمي در مورد آن منتشر نكرده و جزئيات اين توسعه در گيت‌هاب و با توضيح "صورتي + بنفش == Fuchsia (يك سيستم‌عامل جديد)" منتشر شده است.

وبسايت اندرويد پليس با بررسي بيشتر اسناد اين پروژه، به اين نكته پي برده است كه اين سيستم‌عامل از كرنل Magneta استفاده مي‌كند. اين كرنل براي رقابت با سيستم‌عامل‌هايي مانند FreeRTOS و يا ThreadX كه بر مبناي اينترنت اشياء هستند توسعه داده شده است. با اين تفاوت كه مگنتا قابليت مقياس‌پذيري و استفاده در تلفن‌هاي هوشمند و كامپيوترها را نيز دارد. زبان اصلي توسعه‌ي اين سيستم‌عامل جديد، Dart است و پشتياني كدها از Flutter نشان‌دهنده‌ي آن است كه طراحي متريال براي رابط كاربري سيستم‌عامل جديد گوگل استفاده خواهد شد.

به نظر نمي‌رسد گوگل قصد داشته باشد اين سيستم‌عامل را توسعه داده و به جز اينترنت اشياء در جاي ديگر از آن استفاده كند. هرچند قابليت مقياس‌پذيري كرنل مورد استفاده، جذاب است و احتمال اين قضيه را به صفر نمي‌رساند، اما گوگل در اينترنت اشياء نيز نياز شديدي به يك سيستم‌عامل جديد و سبك دارد كه Fuchsia مي‌تواند راه حل مناسبي براي آن باشد. چرا كه توسعه‌‌ي سخت‌افزارهاي اين شركت در زمينه‌ي اينترنت اشياء مانند OnHub و Google Home با جديت در حال انجام است. يكي از كارشناسان سابق گوگل عنوان كرده كه اين سيستم‌عامل به احتمال زياد به صورت كدباز عرضه خواهد شد.

با بورد جتسون TK1 انويديا كامپيوتري با طعم لينوكس و بازي بسازيد!

همانطور كه اشاره كرديم، تي‌كي‌وان يك بورد بدون پوشش و قاب است كه ظاهري مشابه Raspberry Pi‌ دارد، با اين تفاوت كه در ساختار اين بورد يك اژدهاي خشمگين نهفته است كه كارايي آن برابر 300 گيگافلاپس است، از اين‌رو انويديا به اين نكته اشاره كرده است كه مي‌توان از اين محصول براي انجام بازي‌هاي رايانه‌اي كه از معماري ARM و سيستم‌عامل لينوكس پشتيباني مي‌كنند، استفاده نمود.

كارايي قابل تحسين اين محصول برگرفته از 192 هسته‌ي گرافيكي مبتني بر معماري كِپلر انويديا است كه ساختار آن را شبيه به دومين سوپركامپيوتر جهان با نام تايتان از منظر سرعت پردازش كرده است. كارايي Titan برابر 17.6 پتافلاپس تا 27.1 پتافلاپس است.

اين بورد را مي‌توان در زمينه‌هايي چون ساخت پيش‌نمونه‌ها يا كاربردهاي آزمايشي مورد استفاده قرار داد كه از جمله‌ي آن مي‌توان به سيستم اطلاع‌رساني و رايانه‌ي مركزي خودروها، روبات‌ها با قابليت پردازش تصاوير، ابزارها مختص نظارت و پزشكي كه نياز به پردازش تصاوير در آن واحد دارند، مورد استفاده قرار داد.

تي‌كي‌وان را مي‌توان به‌عنوان يك پي‌سي مخصوص انجام بازي‌ها نيز به كار برد، هرچند براي اينكار بايد زماني را براي پورت كردن بازي‌ها صرف كرد. انويديا نسخه‌اي از لينوكس مبتني اوبونتو 14.04 را براي اين كار پشنهاد مي‌دهد و مي‌توان با استفاده از آن بسياري از بازي‌هاي توسعه‌داده شده براي ابزار‌هاي قابل حمل چون سيستم‌عامل اندرويد را روي آن به اجرا درآورد.

جِسي‌كلايتون، مدير پروژه‌ي جِتسون تي‌كي‌وان در مورد محصول جديد انويديا چنين اظهار نظر كرده است:

تي‌كي‌وان همچون يك پردازنده‌ي گرافيكي بزرگ عمل مي‌كند. با استفاده از اين بورد مي‌توان بازي‌هاي مبتني بر ARM-Linux را نيز توسعه داد.

كارايي در حد تلفن‌هاي‌هوشمند

تي‌كي‌وان از يك پردازنده‌ي مبتني بر پردازنده‌ي تگرا كي‌وان كه بر پايه‌ي معماري Cortex-A15 بنيان نهاده شده استفاده مي‌كند. از هسته‌هاي مبتني بر Cortex-A15 در گلكسي S5 سامسونگ نيز استفاده شده است. در مقايسه با محصولاتي چون Raspberry Pi و BeagleBone كه از هسته‌هاي مبتني بر ARM‌ با معماري قديمي‌تر استفاده مي‌كنند، تي‌كي وان از ساختار جديدتري بهره‌مند است.

تي‌كي وان اولين محصولي است كه با استفاده از تراشه‌ي قدرتمند تگرا كي‌وان كه دي ماه سال گذشته در جريان نمايشگاه CES 2014 معرفي شد، به بازار عرضه خواهد شد، همچنين بايد در نيمه‌ي دوم سال جاري ميلادي شاهد عرضه‌ي اين تراشه در قابل محصولاتي چون ابزار‌هاي‌هوشمند قابل حمل چون تبلت‌ها و تلفن‌هاي‌هوشمند باشيم. انويديا كي‌وان را در دو نسخه‌ي 32 بيتي و 64 بيتي روانه‌ي بازار خواهد كرد. نسل پيشين تراشه‌ي انويديا در تبلت‌هايي چون HP و Asus به بازار عرضه شده است. تي‌كي وان از نسخه‌ي ۳۲ بيتي اين تراشه بهره مي‌برد. كلايتون در مورد عرضه‌ي نسخه‌ي 64 بيتي اين سيستم اظهار نظري نكرد.

مطمئناً سيستم‌هاي اِمبدِد از تي‌كي وان استفاده خواهند كرد، اما مي‌توان براي اين بورد اپليكيشن‌هاي مناسب تگرا كي‌وان را كه براي تلفن‌هاي‌هوشمند و تبلت‌ها به كار برده خواهد شد، استفاده خواهد كرد.

به منظور اجراي اپليكيشن‌هاي اندرويدي بايد روي اين بورد سيستم‌عامل اندرويد را نصب كرد تا پردازنده و كل سيستم با اندرويد بوت شود. كلايتون به اين نكته اشاره كرد كه هرچند اين بورد بر مبناي لينوكس توسعه داده شده است، اما مي‌توان در اندرويد را نيز در آن استفاده كرد.

تي‌كي وان از CUDA 6 پشتيباني مي‌نمايد كه امكان پردازش موازي را فراهم كرده و در نتيجه برنامه‌نويسان را قادر به انتقال بار پردازشي از پردازند‌ه‌ي اصلي به پردازنده‌ي گرافيكي مي‌كند كه ارمغان آن پردازش سريع‌تر و بهتر پردازه‌ها است.

ايجاد توازن براي پردازش پروسه‌ها بين پردازنده‌ي اصلي و پردازنده‌ي گرافيكي ابزار‌هاي مورد استفاده را بسيار بهينه‌تر مي‌كند.

استفاده از كودا در كارت‌هاي گرافيك پي‌سي‌ها و سرورها متداول است، اما انويديا درصدد استفاده از اين فناوري در ابزار‌هاي قابل حمل و سيستم‌هاي اِمبِدِد يا نهفته است.

تي‌كي‌وان به شكل مربع بوده و هر يك ار اضلاع آن 127 ميلي‌متر است. علاوه بر تگرا كي‌وان در اين سيستم از يك حافظه‌ي رم دو گيگابايتي و 16 گيگابايت حافظه‌ي eMMC بهره برده شده است. پورت‌هاي ارتباطي اين سيستم شامل PCI-Express mini ،SD/MMC ،USB 3.0 ،USB 2.0 ،HDMI و CSI-2 اشاره كرد كه با استفاده از CSI-2 مي‌توان يك دوربين به اين سيستم متصل نمود.

بازدید : 388
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

AGL مدتي پيش در همايش Automotive Linux Summit در توكيو معرفي شد كه حاصل همكاري ميان بنياد لينوكس و سازندگان خودرو مطرحي همچون جگوار لندرور، نيسان و تويوتا است. همانگونه كه انتظار مي‌رود، اين پلتفرم متن‌باز بوده و هر كسي قادر است ضمن دريافت كد منبع، به بهبود و نيز توسعه‌ي اپليكيشن براي آن بپردازد. آزادي موجود در اين پلتفرم همچنين بدان معنا خواهد بود كه كمپاني‌هاي فعال در زمينه‌ي سرگرمي درون خودرو قادر هستند از اين پلتفرم براي توسعه‌ي نسخه‌ي تحت برند خود استفاده نمايند.

Automotive Grade Linux براي دانلود آزاد و رايگان از طريق وب‌سايت بنياد لينوكس در دسترس قرار گرفته است. جالب است بدانيد اين سيستم از تايزن بعنوان پايه استفاده مي‌كند كه پيش‌تر در برخي گوشي‌ها و ساعت‌هاي هوشمند توسط سامسونگ به كار گرفته شده بود. اين پلتفرم همچنين در حال حاضر در برخي تلويزيون‌ها و حتي خودروها پياده‌سازي شده است.

همانگونه كه از تصاوير زير در خواهيد يافت، اين پلتفرم همانند يك سيستم‌عامل موبايل به نظر مي‌رسد كه بوسيله‌ي اپليكيشن‌هاي مخصوص خودرو گسترش يافته تا ضمن ارائه‌ي عملكردهاي هوشمندسازي خودرو، كنترل سيستم‌هايي نظير تنظيم تهويه و اسپيكرهاي چندگانه را در اختيار كاربر قرار دهد.

Linux-for-cars-AGL-1

خصوصيات اين پلتفرم شامل يك صفحه‌ي خانگي، يك داشتبرد كنترل و وضعيت، در كنار سيستم بلوتوث به منظور برقراري تماس‌هاي بدون نياز به دخالت دست و استريم صوت مي‌شود. همچنين با اندكي دقت به تصاوير پي بردن به اين مساله ساده است كه AGL با در نظر داشتن اهداف مورد نياز براي وسايل نقليه الكتريكي طراحي شده است. بر همين اساس اين سيستم قادر است وضعيت شارژ فعلي باتري خودرو و حالت‌هاي مورد انتظار از سيكل كامل آن را به نمايش بگذارد.

Linux-for-cars-AGL-2

به ياد داشتن اين مساله ضروريست كه اين نسخه، انتشار اوليه‌ي پلتفرم AGL بوده و رابط كاربري آن قابليت شخصي‌سازي و تغيير توسط سازنده را نيز دارد. اين مساله نيز كاملا مشهود است كه AGL از نظر كاربرپسند بودن هنوز با سيستمي نظير CarPlay فاصله دارد. اگرچه ممكن است به اين زودي شاهد استفاده از اين سيستم در خودروهاي بين‌المللي نباشيم اما احتمالا بازارهاي كشورهاي در حال توسعه (كه البته ادعاي صنعت‌آوري در زمينه‌ي خودرو را ندارند!) در آينده نزديك شاهد ورود اين پلتفرم هوشمند مبتني بر لينوكس به خودروهاي مقرون به‌صرفه خواهند بود. همچنين ممكن است سيستمي ارائه شود كه بتوان با استفاده از اين پلتفرم راهي ارزان قيمت براي كساني كه توانايي تعويض خودروي خود را ندارند يافت تا بوسيله‌ي آن اشخاص بتوانند با همكاري شركت‌هاي خودروساز نسبت به ارتقا خودروي خود اقدام كنند.

Linux-for-cars-AGL-3

ايده‌ي پشت چنين اقدامي از اين قرار است كه سيستم‌هاي هوشمند درون خودرو معمولا چندان قدرتمند نيستند و مي‌توان از يك گوشي هوشمند يا ساير دستگاه‌هاي هوشمند به اين منظور بهره برد كه از قدرت پردازشي بيشتر و امكاناتي نظير گيرنده‌ي GPS دقيق‌تر برخوردار هستند. چنين رويكردي همچنين از قديمي شدن سيستم هوشمند خودرو نيز جلوگيري خواهد كرد چراكه مسلما تعويض يك تبلت يا گوشي هوشمند بسيار ساده‌تر و منطقي‌تر از جايگزين ساختن سيستم جاسازي شده درون داشبورد خودرو توسط سازنده است. دن كاچي، مدير ارشد بخش خودروي بنياد لينوكس مي‌گويد:

ماهيت باز بودن و همكاري و سازگاري كليد سرعت بخشيدن به فرآيند توسعه‌ي يك پلترفم هوشمند استاندارد و همه‌گير براي خودروها است تا بدين وسيله، صنعت مورد نظر بتواند با سرعت بيشتري بينش خود به خودروهاي هوشمند را به بازار ارائه دهد. اين نسخه‌ي AGL قدمي بزرگ رو به جلو محسوب شده و جامعه‌ي توسعه‌دهندگان از هم‌اكنون در حال كار بر روي آن به منظور ارائه‌ي مجموعه‌اي از قابليت‌ها و ويژگي‌هاي جديد بر بستر آن براي ارائه در نسخه‌هاي بعدي است. با قرار دادن AGL در مركزيت، كل صنعت خودروسازي قادر خواهد بود با سرعت بيشتري به نوآوري پرداخته و نيازهاي مشتريان را پاسخگو باشد.

بازدید : 156
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

سيستم‌عامل آزاد Deepin 2014 بر پايه‌ي نسخه‌ي 14.04 اوبونتو توسعه داده شده كه يك نسخه با پشتيباني بلند مدت محسوب مي‌شود. اين سيستم‌عامل از رابط‌هاي گرافيكي از پيش تعبيه شده نظير گنوم‌شل، يونيتي و سينامون براي محيط دسكتاپ خود استفاده نمي‌كند و با استفاده از تكنولوژي‌هاي HTML 5 و نيز زبان برنامه‌نويسي مدرن GO، رابط گرافيكي اختصاصي خود را تحت نام Deepin Environment بر بستر ميزكار گنوم توسعه داده است كه نظر بسياري را به خود جلب نموده است.

نتيجه‌ي اين اقدام، يك محيط كاربري ريسپانسيو، كم مصرف از نظر منابع (كه البته اندكي در اثر استفاده از مدير پنجره‌ي كامپيز تحت تاثير قرار گرفته) و به شدت متمايز بوده است.

deepin-2014-desktop-750x468

محيط كاربري اين توزيع، يعني همان Deepin Desktop Environment 2.0 مجموعه‌اي از ويژگي‌هاي قابل توجه را به اختيارات كاربر اضافه كرده كه از آن جمله مي‌توان افزودن تنظيمات اختصاص عملكرد به گوشه‌هاي صفحه و نيز قابليت حذف اپليكيشن‌ها بصورت مستقيم از درون لانچر برنامه‌ها را نام برد.

Deepin Control Center ديگر ويژگي برجسته‌ي اين نسخه است. اين ويژگي جديد، تنظيمات گسترده‌ي سيستمي را بصورت كاملا گرافيكي و به شكلي كاربر پسند در گوشه‌ي سمت راست صفحه بصورت يك پنل در دسترس قرار مي‌دهد. مركز تنظيمات ديپين، از ماژول‌هاي بهبود يافته براي پيكربندي صفحه‌نمايش، شبكه و مديريت Theme بهره مي‌برد.

deepin-2014-750x468

دليل شهرت اين توزيع فراتر از آماده‌سازي محيط اختصاصي بوده و تيم توسعه‌ي قوي آن كه بالغ بر ۳۰ عضو دارد مجموعه‌اي از اپليكيشن‌هاي اختصاصي را نيز براي ارائه‌ي تجربه‌ي بهتر به كاربران آماده كرده است. در ديپين 2014 تمام اين اپليكيشن‌ها به آخرين نسخه‌ي خود بروزرساني شده‌اند و ضمن بلوغ بيشتر، قابليت‌هاي كامل‌تري را به كاربر ارائه مي‌كنند.

براي نمونه و بطور مشخص، مركز نرم‌افزاري فوق‌العاده‌ي اين توزيع مي‌تواند مركز نرم‌افزاري خود اوبونتو را نيز پشت سر بگذارد؛ در عين حال اپليكيشن‌هاي پخش موسيقي و ويديو نيز از نظر كاربرپسندي يك سر و گردن بالاتر قرار مي‌گيرند. مركز بازي ديپين كه يكي ديگر از اپليكيشن‌هاي اختصاصي ارائه شده از سوي تيم توسعه‌ي رسمي آن است، يافتن برنامه‌هاي رايگان و سرگرم كننده را از Mario Kart SNES بر روي 50cc نيز ساده‌تر مي‌كند.

موارد بسياري در اين نسخه وجود دارد كه پوشش تمامي آن‌ها خارج از حوصله‌ي اين مطلب قرار دارد؛ اما بزودي بررسي اختصاصي اين توزيع را با شرح تفصيلي از قابليت‌ها و ويژگي‌هاي آن ارائه خواهيم كرد.

در صورتي كه تمايل به تست كردن اين سيستم‌عامل مبتني بر گنو/لينوكس داريد به شما توصيه مي‌كنيم از نصب آن بر روي ماشين مجازي خودداري كنيد. اين نسخه رايگان بوده و به خوبي بر روي سخت‌افزارهايي كه اوبونتو را پشتيباني مي‌كنند اجرا خواهد شد اما بدليل بهره گرفتن از مديرپنجره‌ي كامپيز بر روي آن، نمي‌توان انتظار بازدهي مناسبي را بر روي ماشين مجازي داشت. تيم توسعه‌ي Deepin وعده داده است براي حل اين مساله در نسخه‌هاي آينده، نسبت به توسعه‌ي مديرپنجره‌ي اختصاصي خود اقدام كند كه البته با توجه به وجود مديرپنجره‌هاي فوق‌العاده‌اي نظير آنچه گنوم از آن بهره مي‌برد اندكي تعجب برانگيز است. احتمالا توسعه‌دهندگان اين توزيع اعتقاد دارند كه اين رويكرد يكپارچگي و كنترل بهتري را در اختيار آن‌ها خواهد گذاشت.

ديپين از نصب بر روي دستگاه‌هاي با بايوس دوگانه و نيز مجهز به UEFI هم پشتيباني مي‌كند.

Deepin-installation-750x468

كاربران نسخه‌هاي آلفا، بتا و كانديداي انتشار Deepin 2014 مي‌توانند از طريق آپديت سيستم‌عامل خود به سادگي به نسخه‌ي پايدار منتقل شوند اما كساني كه از نسخه‌هاي قبلي اين سيستم‌عامل بهره مي‌برند ملزم به نصب مجدد نسخه‌ي جديد خواهند بود. به منظور دانلود فايل ISO ديپين 2014 مي‌توانيد به اين لينك مراجعه نماييد البته خود تيم ديپين دريافت از تورنت رسمي را پيشنهاد مي‌كند. در صورتي كه اين توزيع گنو/لينوكس را مورد آزمايش قرار داديد فراموش نكنيد كه ما و ساير كاربران را از نظر خود مطلع سازيد.

بازدید : 177
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

با انتشار بروزرساني ساليانه‌ي ويندوز 10، قابليت برجسته‌ي جديدي در اختيار توسعه دهندگان قرار خواهد گرفت. اين قابليت با افزودن كامل ابزار Bash shell مبتني‌بر اوبونتو به ويندوز ۱۰، امكان اجراي مستقيم نرم‌افزارهاي لينوكس در ويندوز را براي كاربران فراهم خواهد كرد. اين كار با افزوده شدن زيرسيستم (Subsystem) لينوكس براي ويندوز كه اخيرا به وسيله‌ي مايكروسافت به ويندوز ۱۰ اضافه شده، ممكن شده است. بروزرساني ساليانه‌ي ويندوز ۱۰ موسوم به Redstone در تاريخ ۱۲ مرداد ماه امسال منتشر خواهد شد.

در صورتي كه نسخه‌ي پيش نمايش اينسايدر جديد سيستم عامل ويندوز ۱۰ را در رايانه‌ي خود نصب كرده باشيد، هم‌اكنون مي‌توانيد ابزار بَش شِل (Bash shell) را در ويندوز نصب كرده و از قابليت‌هاي آن بهره‌مند شويد. ابزار بش شل در نسخه‌ي پيش نمايش اينسايدر با شماره‌ي ساخت ۱۴۳۱۶، به ويندوز ۱۰ افزوده شد كه در زمان نگارش اين مقاله فقط براي كاربران عضو حلقه‌ي سريع (Fast Ring) قابل دسترس بود. همچنين، اين ابزار فقط در نسخه‌ي ۶۴ بيتي ويندوز ۱۰ وجود دارد.
آنچه كه بايد درباره‌ي ابزار Bash Shell ويندوز ۱۰ بدانيد

بش شل يك ماشين مجازي، كانتينر يا نرم‌افزار لينوكسي كامپايل شده براي ويندوز، همانند Cygwin نيست. ويندوز ۱۰، زيرسيستم لينوكس براي ويندوز را به دست آورده است كه برپايه‌ي پروژه‌ي نيمه‌كاره‌ي Astoria مايكروسافت است. اين پروژه در خصوص اجراي نرم‌افزارهاي اندرويد بر روي ويندوز است.

اين‌گونه فكر كنيد كه پروژه‌ي ياد شده، در نقطه‌ي مقابل نرم‌افزار Wine قرار دارد. درحالي كه نرم‌افزار Wine امكان اجراي نرم‌افزارهاي ويندوز را به طور مستقيم در لينوكس فراهم مي‌كند، زيرسيستم لينوكس براي ويندوز، امكان اجراي مستقيم نرم‌افزارهاي لينوكسي را در ويندوز فراهم مي‌كند!

مايكروسافت با كانونيكال كار كرده است تا بتواند بش شل كامل مبتني‌بر اوبونتويي را كه در اين زيرسيستم اجرا مي‌شود براي كاربران فراهم كند كه از لحاظ فني به هيچ وجه لينوكس محسوب نمي‌شود. درواقع، لينوكس هسته‌ي زيربنايي سيستم عامل بوده و در اينجا قابل دسترس نيست. به جاي آن، زيرسيستم لينوكس براي ويندوز امكان اجراي بش شل و دقيقا همان باينري‌هايي كه به طور عادي در اوبونتوي مبتني‌بر لينوكس اجرا مي‌شوند را فراهم مي‌كند. طرفداران نرم‌افزارهاي رايگان، اغلب بحث و استدلال مي‌كنند كه روي هم رفته سيستم عامل لينوكس بايد GNU/Linux ناميده شود؛ زيرا در حقيقت نرم‌افزارهاي GNU بسياري در هسته‌ي كرنل اجرا مي‌شوند. بش شل ويندوز ۱۰ قادر به اجراي تمامي ابزارهاي GNU و ديگر نرم‌افزارهاي مربوطه است.

ابزار بش شل داراي محدوديت‌هايي مانند عدم كاركرد با نرم‌افزار سرور و نرم‌افزارهاي گرافيكي است. بش شل براي توسعه دهندگاني كه قصد اجراي ابزارهاي تحت خط فرمان لينوكسي در ويندوز را دارند، طراحي شده است. اين ابزارها به فايل سيستم ويندوز دسترسي دارند اما نمي‌توانيد از فرمان‌هاي بش براي خودكارسازي نرم‌افزارهاي عادي ويندوز استفاده كنيد. به علاوه، قادر به اجراي فرمان‌هاي بش از خط فرمان استاندارد موجود در ويندوز هم نخواهيد بود. در واقع ابزارهاي بش صرفا به فايل سيستم ويندوز دسترسي خواهند داشت. به دليل اين كه نسخه‌ي جاري به صورت بتا است، احتمالا هر نرم‌افزار تحت خط فرماني در اين ابزار عمل نخواهد كرد.
نصب Bash در ويندوز ۱۰

براي شروع كار، ابتدا بايد بررسي كنيد كه حداقل شماره‌ي ساخت ويندوز ۱۰ مورد استفاده‌ي شما ۱۴۳۱۶ باشد. براي بهره‌مندي از ابزار بش شل قبل از انتشار رسمي بروزرساني ساليانه (Anniversary) بايد نسخه‌ي پيش‌نمايش اينسايدر را فعال كنيد. ابزار ياد شده، فقط در نسخه‌ي ۶۴ بيتي ويندوز ۱۰ عمل مي‌كند؛ پس در صورتي كه هنوز از نسخه‌ي ۳۲ بيتي ويندوز ۱۰ استفاده مي‌كنيد، زمان آن فرا رسيده است كه به نسخه‌ي ۶۴ بيتي كوچ كنيد!

پس از اين كه نسخه‌ي متناسب با ابزار بش شل ويندوز ۱۰ را نصب كرديد، نرم‌افزار Settings را از منوي شروع فراخواني كرده و به مسير Update & Security → For Developers مراجعه كنيد. در اين بخش بايد براي فعال كردن حالت توسعه دهنده، گزينه‌ي Developer Mode را انتخاب كنيد.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

كنترل پنل را باز كرده و بر روي Programs and Features كليك كنيد. سپس در پنجره‌ي جاري بر روي لينك Turn Windows Features On or Off واقع در سمت چپ كليك كنيد. فهرست پنجره‌ي Windows Features را به منظور يافتن گزينه‌ي (Windows Subsystem for Linux (Beta به طرف پايين مرور كرده و تيك آن را بزنيد. در نهايت بر روي دكمه‌ي OK كليك كنيد.

پس از انجام مراحل ياد شده، بلافاصله درخواست راه‌اندازي دوباره‌ي سيستم از كاربر طلب خواهد شد كه بايد بر روي Restart Now كليك كنيد تا ويژگي انتخاب شده‌ي جديد در ويندوز نصب شود.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

پس از راه‌اندازي دوباره‌ي سيستم، منوي شروع را با فشردن دكمه‌ي ويندوز از صفحه كليد باز كرده و پس از تايپ bash، كليد اينتر را فشار دهيد.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

در راه‌اندازي اوليه‌ي فايل bash.exe، درخواست پذيرش شرايط استفاده از خدمات نمايان خواهد شد كه بدون شك بايد آن را بپذيريد! سپس ابزار ياد شده اقدام به دانلود نرم‌افزار Bash on Ubuntu on Windows از فروشگاه نرم‌افزاري ويندوز (Windows Store) كرده و در ادامه، ايجاد يك حساب كاربري و رمز عبور براي استفاده از محيط بش از كاربر درخواست خواهد شد.

اگر به جاي ايجاد حساب كاربري داراي رمز عبور، مايل به خودكارسازي نصب از بش هستيد، مي‌توانيد فرمان زير را در ابزار خط فرمان ويندوز اجرا كنيد. اين فرمان به طور خودكار با همه‌ي درخواست‌ها موافقت كرده و دسترسي روت بدون نياز به رمز عبور را به كاربر پيش‌فرض اعطا خواهد كرد.

lxrun /install /y

شيوه‌ي استفاده از Bash Shell و نصب نرم‌افزار لينوكسي

هم‌اكنون خط فرمان Bash Shell كامل مبتني‌بر اوبونتو در اختيار شما قرار دارد. به دليل يكسان بودن باينري‌ها، مي‌توانيد از فرمان apt-get اوبونتو براي نصب نرم‌افزار از منابع متمركز اوبونتو استفاده كنيد. با اين اوصاف، به همه‌ي نرم‌افزارهاي تحت خط فرمان لينوكسي دسترسي خواهيد داشت؛ اما به دليل اين كه ابزار بش شل در نسخه‌ي اوليه‌ي بتا قرار دارد، ممكن است برخي از نرم‌افزارها به طور كامل و بي‌نقص اجرا نشوند.

به منظور اجراي Bash shell، فقط بايد منوي شروع را باز كرده و عبارت bash يا Ubuntu را جستجو كنيد. حالا بايد نرم‌افزار Bash on Ubuntu on Windows را در ابزار جستجوي ويندوز مشاهده كنيد. براي دسترسي ساده به نرم‌افزار، مي‌توانيد آيكون ميان‌بر آن را به منوي شروع، نوار وظيفه (taskbar) يا دسكتاپ خود سنجاق (pin) كنيد.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

اگر قبلا تجربه‌ي استفاده از Bash shell در پلتفرم لينوكس، سيستم عامل مك يا ديگر پلتفرم‌ها را داشته باشيد، راحت‌تر از ديگر كاربران خواهيد بود. در اينجا نيازي به استفاده از sudo نيست؛ زيرا يك shell (رابط بين كاربر و هسته) داراي دسترسي كاربر روت در اختيار شما خواهد بود. مانند كاربر Administrator در سيستم عامل ويندوز، منظور از روت، كاربري است كه در پلتفرم‌هاي يونيكس (UNIX) دسترسي كاملي به سيستم دارد. فايل سيستم ويندوز شما در محيط بش شل، در مسير /mnt/c قرار دارد.

مي‌توانيد در اين ابزار از همان فرمان‌هاي استفاده شده در ترمينال لينوكس استفاده كنيد. در صورتي كه قبلا از خط فرمان استاندارد ويندوز براي اجراي فرمان‌هاي تحت داس استفاده مي‌كرديد، در ادامه مي‌توانيد برخي از دستورات اوليه‌ي مورد استفاده در بش و خط فرمان ويندوز را مشاهده كنيد.

تغيير دايركتوري: cd در بش، cd يا chdir در داس
فهرست محتويات دايركتوري: ls در بش، dir در داس
جابه‌جايي يا تغيير نام يك فايل: mv در بش، move و rename در داس
كپي يك فايل: cp در بش، copy در داس
حذف يك فايل: rm در بش، del يا erase در داس
ايجاد دايركتوري: mkdir در بش، mkdir در داس
استفاده از ويرايشگر متن: vi يا nano در بش، edit در داس

به خاطر داشته باشيد كه برخلاف ويندوز، Bash Shell و محيط مشابه لينوكس آن، به حروف بزرگ و كوچك حساس است. به عبارت ديگر، “File.txt” با حرف بزرگ متفاوت از “file.txt” كه داراي حرف كوچك است، خواهد بود.

براي دستيابي به دستورالعمل‌هاي بيش‌تر، بايد به دنبال دستورالعمل‌هاي بش شل مشابه با موارد ياد شده، خط فرمان اوبونتو و ترمينال آنلاين لينوكس بگرديد.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

به منظور نصب و بروزرساني نرم‌افزارهاي مربوط به محيط اوبونتو، نيازمند استفاده از فرمان apt-get خواهيد بود. براي اجرا كردن فرمان‌هاي apt-get با كاربر روت (معادل كاربر ادمين در ويندوز)، همه‌ي فرمان‌هاي ياد شده بايد با پيشوند “sudo” شروع شوند. در ادامه‌ي مقاله فرمان‌هاي apt-get مهمي را كه بايد بشناسيد، بيان خواهيم كرد.

دانلود اطلاعات بروز شده در مورد بسته‌هاي در دسترس: sudo apt-get update
نصب يك بسته‌ي نرم‌افزاري: sudo apt-get install packagename (نام بسته‌ي مورد نظر بايد جايگزين بخش packagename دستور شود.)
حذف يك بسته‌ي نرم‌افزاري: sudo apt-get remove packagename (نام بسته‌ي مورد نظر بايد جايگزين بخش packagename دستور شود.)
جستجوي بسته‌ي در دسترس: sudo apt-cache search word (كلمه‌ي مورد جستجو بايد جايگزين بخش word دستور شود)
دريافت و نصب آخرين نسخه‌ي بسته‌هاي نصب شده: sudo apt-get upgrade

پس از دانلود و نصب نرم‌افزار مورد نظر، مي‌توانيد پس از تايپ كردن نام آن در محيط اجراي فرمان و فشردن كليد اينتر، آن را اجرا كنيد. براي دسترسي به جزئيات بيش‌تر، مي‌توانيد سند مخصوص نرم‌افزار را بررسي كنيد.

نصب Bash Shell در ويندوز 10

به خاطر داشته باشيد، نرم‌افزاري كه در محيط بش شل نصب شده است، محدود به همان ابزار Bash shell خواهد بود؛ به اين صورت كه نمي‌توانيد با استفاده از خط فرمان (Command Prompt)، پاورشل (PowerShell) يا ديگر نقاط موجود در ويندوز به اين نرم‌افزارها دسترسي داشته باشيد. به علاوه، با وجود اين كه محيط بش و ويندوز به فايل‌هاي يكساني در رايانه‌ي كاربر دسترسي دارند، نرم‌افزار موجود در بش شل قادر به تعامل مستقيم با نرم‌افزارهاي ويندوز و اجراي آن‌ها نخواهد بود.

با اين حال، مي‌توانيد اسكريپت‌هاي بش شلي را ايجاد كرده و با استفاده از ابزار Bash shell آن‌ها را اجرا كنيد. منظور از اسكريپت بش شل، اسكريپت‌هايي با پسوند “sh.” است.

بازدید : 180
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18

البته كه يك روش علمي وجود ندارد كه شما با انجام يك تست بتوانيد نسخه محبوب و مورد پسند خود را پيدا كنيد. بلكه همچون بسياري از افراد مشتاق بايد ويژگي‌هاي هر توزيع را بررسي و آزمايش كنيد تا در نهايت توزيع محبوب خود كه بر پايه آن رابط كاربري كار مي‌كند را بيابيد. در ادامه قصد داريم رابط‌هاي ميزكار اين توزيع‌هاي گنو/لينوكس را مورد آزمايش و بررسي قرار دهيم:

Ubuntu Unity
GNOME 3
Cinnamon
KDE
Enlightenment
XFCE
Deepin Desktop

هر كدام از اين رابط‌هاي كاربري كه در بالا نام آن‌ها را مشاهده مي‌كنيد براي خودشان طرفدار‌هاي خاصي دارند و بسيار قدرتمند هستند. همچنين هر كدام از آن‌ها مي‌توانند تجربه‌اي يكتا را در اختيار كاربران خود بگذارند كه با ويژگي‌هاي زياد هر كسي را راضي نگه خواهد داشت. مسلما امتحان كردن همه اين رابط‌ها كاري وقت گير و سخت خواهد بود، پس بگذاريد وارد بحث شويم و با هر كدام از آن‌ها از نزديك‌ آشنا شويم:
ميزكار Ubuntu Unity

unity

ميزكار اوبونتو يونيتي براي هر كاربري كه به دنبال محيطي مدرن مي‌گردد ايده آل خواهد بود، اين محيط نه تنها شما را به اطلاعات محلي مرتبط مي‌كند بلكه 100 منبع از راه دور را در اختيار شما مي‌گذارد. كاربراني كه دوست دارند همواره با اينترنت اتصال خود را حفظ كنند و در اين ميان از منابعي همچون شبكه‌هاي اجتماعي، ويكيپديا و حافظه‌هاي ذخيره سازي ابري بهره گيرند محيط يونيتي برايشان بسيار خوشايند و مناسب خواهد بود.

در اوبونتو يونيتي اغلب كار‌ها با كيبورد قابل انجام است و نيازي نيست كاربر دائم بين موس و كيبورد رفت و آمد داشته باشد. با كمك ابزار HUD (اختصار از Head Up Display) ديگر لازم نيست حتما با موس خود به تعامل با نرم‌افزارهاي مختلف سيستم بپردازيد، تنها با فشردن دكمه Alt كيبورد پنجره‌اي به منظور جستجوي يكپارچه‌ باز خواهد شد كه در آن مي‌توانيد به صورت فوق‌العاده سريع در بين فايل‌هاي سيستم، نرم‌افزار‌هاي مختلف و منابع اينترنتي جستجو كنيد. در واقع ابزار HUD در اوبونتو يونيتي الگويي است از چيزي كه امسال اپل به نسخه جديد مك آورد و آن را جستجوي يكپارچه Spotlight نام داد.

اوبونتو يونيتي مناسب براي: كاربراني كه با يك اشاره دوست دارند تمام اطلاعات درون سيستم برايشان به نمايش درآيد و اصلا اهميتي نمي‌دهند كه دسكتاپ مورد استفاده آن‌ها حس و ظاهري منحصر به فرد داشته باشد.
ميزكار GNOME 3

gnome3-desktop

گنوم 3 را بايد يك تركيبي از يك محيط كاربري مينيمال و ساده همراه با ويژگي‌هاي كامل يك دسكتاپ ضرروي براي هر كاربر دانست. زماني كه وارد اين ميزكار مي‌شويد هيچ چيزي در سطح آن وجود ندارد كه بتوان با آن تعامل كرد و تنها با بردن موس به سمت چپ و بالاي صفحه مي‌توانيد منويي كوچك از اپليكيشن‌هاي سيستم در نوار سمت چپ و تعداد محيط‌هاي در حال كار در سمت راست را مشاهده كنيد. با فشردن دكمه نقطه‌ نقطه در پايين مي‌توانيد Dash را با كنيد و به تعداد زيادي از برنامه‌هاي سيستم دسترسي پيدا كنيد.

همچنين با استفاده از اكستنشن‌هاي پوسته‌ي گنوم نيز مي‌توانيد تجربه‌اي كه در اين محيط داريد را تغيير داده و مطابق با نياز خود آن را سفارشي كنيد. اگر به دنبال مالتي تسكينگ سريع‌تر و مرحله‌اي مدرن‌تر از اوبونتو يونيتي مي‌گرديد گنوم 3 مناسب شما است و از اين محيط قطعا لذت خواهيد برد.

گنوم 3 مناسب براي: كاربراني كه يك محيط مدرن و مينيمال را همراه با ظاهري قابل تغيير و مالتي تسكينگ سريع مي‌خواهند.
ميزكار Cinnamon

mint

علت تولد سينامون را بايد علاقه نداشتن تيم توسعه دهنده لينوكس مينت به راه و جهت دهي گنوم 3 دانست. بنابراين آن‌ها تصميم گرفتند به طور كامل از گنوم 3 دل بكنند و بر روي محيط جديدي بر پايه گنوم 3 كار كنند. محيط سينامون را بايد نقطه مياني يا وسط نسخه دوم و سوم گنوم تلقي كرد كه به شما اجازه تنظيمات بيشتري نسبت به گنوم 3 مي‌دهد و وظايف خود را نسبت به گنوم 2 بسيار سريع‌تر انجام مي‌دهد.

محيط سينامون بسيار زيبا و جذاب است و هر كاربري كه براي بار اولين بار به اين محيط وارد مي‌شود متوجه حس لينوكسي اين محيط زيبا خواهد شد. با پنلي در پايين صفحه همراه با دكمه Start براي مدتي طولاني بدون هيچ مشكلي و قابليت‌هاي شخصي سازي زياد (ترفند‌هاي زياد در جابه جايي پنل‌ها، اضافه كردن پلاگين‌ها، حذف كردن يا اضافه كردن افكت‌ها و موارد بيشتر ) براي شما كار خواهد كرد.

سينامون مناسب براي: همه افراد. اگر حتي با محيط دسكتاپ كنوني خود خو گرفته‌ايد، سينامون را همچون خانه خود خواهيد دانست.
ميزكار KDE

kde5

KDE يكي از اولين محيط‌هاي ميزكار تمام عيار براي سيستم عامل گنو/لينوكس است. با تغيير‌هايي كه اين محيط در طول چند سال گذشته داشته اكنون به بلوغ خود نزديك شده و بسيار عالي كار مي‌كند. محيط KDE براي شما افزايش سرعت، تغيير‌هاي پايدار و شخصي‌سازي‌هاي زياد را به ارمغان مي‌آورد.

حتي با اينكه نسخه‌اي جديد و بزرگ از KDE به تازگي منتشر شده اما باز هم نمي‌توانيد تغييرات زيادي را در رابط كاربري اين محيط ببينيد. تمام هستي KDE را مي‌توان در سه بخش منوي استارت، پنل و مدل پيوسته سيستمي اين محيط دانست. حتي اگر بخواهيم KDE را يك محيط مدرن و جديد به حساب بياوريم بايد آن را در رقابت با نسل ويندوز‌هاي XP و 7 قرار دهيم، البته اين محيط به ويژه براي كساني كه در برابر تغييرات مقاومت مي‌كنند، به هيچ وجه چيز بدي نيست.

KDE مناسب براي:كاربراني ويندوزي كه مي‌خواهند مهاجرتي راحت را به گنو/لينوكس داشته باشند اما ترجيح مي‌دهند همان ظاهر و سبك كار قديمي ويندوز را در اختيار داشته باشند.
ميزكار Enlightenment

bodhi

طرز كار Enlightenment متفاوت است و حتي در زماني كه با اين رابط كاربري كار مي‌كنيد متوجه اين تغيير و متفاوت بودن آن با محيط‌هاي ديگر مي‌شويد. شايد همين تفاوت‌ها است كه اين دسكتاپ را منحصر به فرد كرده. خبري از منوي استاندارد شروع يا استارت و پنل‌هاي پاييني نيست و به جاي آن مي‌توانيد منوي‌هايي دسكتاپ و ديگر المان‌ها را در بخش بالايي پيدا كنيد. تفاوت‌ها علاوه بر منحصر كردن اين محيط باعث شده‌اند كه هر كسي نتواند در اين دسكتاپ راحت باشد و مناسب همه كس نيست.

با كمي دقت و تلاش مي‌توانيد پس از مدتي بر اين دسكتاپ سوار شويد و ترفند‌هاي مختلف را انجام دهيد، افرادي كه عاشق ماجراجويي هستند و دوست دارند محيطي كه در آن كار مي‌كنند را سر هم كنند با Enlightenment رويايشان به حقيقت خواهد پيوست. يكي از بهترين المان‌هاي موجود در Enlightenment تعداد بسيار زيادي از پوسته‌هاي متفاوت است كه ظاهر اين دسكتاپ را دست‌خوش تغيير مي‌كند. اين پوسته‌هاي دسكتاپ تنها رنگ رابط كاربري را عوض نمي‌كنند بلكه تغييراتي را در پنجره‌ها و شكل آن‌ها نيز به وجود مي‌آورند.

Enlightenment مناسب براي: كاربران پيشرفته‌اي كه دوست دارند محيطي را با توجه به خواسته‌هاي خود بسازند و هميشه دوست دارند شكل دسكتاپ خود را تغيير دهند و تنوع ايجاد كنند.
ميزكار XFCE

xfce

اين ميزكار را مي‌توان يكي از همان راه‌ها و روش‌هايي دانست كه گنو/لينوكس در آن مي‌درخشد. XFCE محيطي بسيار سبك است. اگر يك سخت‌افزار قديمي بر روي دسكتاپ يا لپ‌تاپ خود داريد و دوست داريد هنوز اين سيستم را مورد استفاده قرار دهيد، XFCE محيطي ايده آل براي شما خواهد بود. يا اينكه به سرعت بيشتري در انجام عملكرد‌هاي مختلف نياز داريد XFCE به شما اين سرعت را مي‌دهد. البته نبايد اين گفته باعث شود كه فكر كنيد در اين محيط هيچگونه شخصي‌سازي جا ندارد و نمي‌توان نرم‌افزار‌هاي زيادي را در اختيار داشت. در واقع XFCE هر دو را به شما پيشنهاد مي‌دهد؛ شخصي سازي كه به وفور در محيط‌هاي دسكتاپي مختلف وجود دارد بدون اينكه بخواهد سرعت و پايداري سيستم را فدا كند.

البته XFCE براي همه نيست، با اينكه نسبت به Enlightenment از پيچيدگي بسيار كمتري برخوردار است اما تا تبديل شدن به يك محيط مناسب و كارآمد براي يك كاربر تازه‌كار راه زيادي را پيش رو دارد.

XFCE مناسب براي: تجربه كاربري متوسط كه مي‌تواند با سخت‌افزار‌هاي قديمي به خوبي و رواني كار كند. سرعت و شخصي سازي را با هم در اختيار كاربر قرار مي‌دهد.
ميزكار Deepin

deepin

ميزكار دپين را بايد يك تازه وارد دانست كه خيلي زود توانسته خود را در دل خيلي‌ها جا كند. ميزكار ديپين فوق‌العاده مدرن و جديد طراحي شده و رابط كاربري خوش ساخت و زيبايي را در اختيار كاربر قرار مي‌دهد. اين ميزكار ويژگي‌هاي ديگر محيط‌هاي كاربري گنو/لينوكس كه بسيار مشهور هستند را در هم آميخته و معجوني ساخته كه هر كسي را عاشق خود مي‌كند. ديپين بر پايه گنوم 3 ساخته شده اما داك و كنترل پنلي زيبا رو به صورت جانبي بر روي خود دارد. اين محيط با داك زيبايي كه در اختيار دارد مي‌تواند كاربراني در هر سطح را راه بيندازد.

ميزكار دپين مناسب براي: هر كسي كه به دنبال ظاهري متفاوت، باهوش، زيبا و راحتي در استفاده مي‌گردد.

همانطور كه ديديد محيط‌هاي كاربري گنو/لينوكس اكنون بيش از هميشه متنوع و مدرن شده‌اند. هر كدام از آن‌ها طرز استفاده‌اي را به شما هديه مي‌دهند كه شايد در هيچ محيط ديگري نتوانيد آن را تجربه كنيد. براي برخي از آن‌ها به هيچ وجه سطح مهارت شما در كار كردن با محيط اهميتي ندارد، آن‌ها خودشان شما را آشنا مي‌كنند و به محيطي زيبا و راحت در استفاده عادت مي‌دهند. حالا مي‌توان نتيجه گرفت افرادي كه معتقدند گنو/لينوكس هنوز آماده جايگزيني در بخش ميزكارها نيست، زمان زيادي را براي كار با اين محيط‌ها سپري نكرده‌اند. اما انتخاب شما چيست؟ در بين اين محيط‌هاي با امكانات متفاوت فكر مي‌كنيد كدام‌يك مناسب براي شما طراحي شده است؟ در بخش نظرات ديدگاه خود را با ما در ميان بگذاريد.

بازدید : 214
سه شنبه 16 ارديبهشت 1399 زمان : 11:18


Windows Subsystem for Linux به صورت يك بروزرساني در تابستان براي ويندوز ۱۰ از راه خواهد رسيد. WSL شامل دو بخش است: هسته‌ي زير سيستم كه شامل نسخه‌هاي پيش‌نمايش سيستم‌عامل است و سپس يك بسته‌ي نرم‌افزاري استاندارد را ارائه مي‌دهد. هسته زير سيستم در واقع چيزي است كه امكان اجراي API لينوكس را در بستر ويندوز فراهم مي‌كند و قابليت اجراي كتابخانه‌ها و نرم افزارهاي اجراي لينوكسي را به صورت مستفيم و بومي در سيستم‌عامل ردموندي‌ها، شدني مي‌كند. اين يعني شما خواهيد توانست بَش (bash) و تمامي ابزارهاي خط فرمان كه از محيط لينوكس انتظار داريد را در ويندوز هم تجربه كنيد.

مايكروسافت با جديت زياد در حال تثبيت موقعيت WSL به عنوان ابزاري براي توسعه دهندگان است و از منظري خاص توسعه‌دهندگان وب و سازندگان نرم‌افزارهاي متن‌باز را پشتيباني مي‌كند. بسياري از توسعه‌دهندگان با بَش و ساخت نرم‌افزار با استفاده از make و gcc و نيز ويرايش متن با vi يا emacs آشنايي دارند. WSL نسخه‌اي از اين ابزارها را در اختيار توسعه‌دهندگان قرار خواهد داد كه دقيقا مشابه با نمونه‌ي آن‌ها در لينوكس است؛ چراكه با اقدامات جديد مايكروسافت شما دقيقا لينوكس را به صورت كامل در ويندوز تجربه خواهيد كرد.

windows 10 bash

با چنين تمركزي در بخش توسعه‌دهندگان، اما مايكروسافت از WSL به عنوان يك پلتفرم گسترش‌دهنده پشتيباني نمي‌كند. به عنوان مثال امكان دارد بتوان وب سرور آپاچي را تحت WSL اجرا كرد و نيز امكان دارد توسعه‌ي آن مفيد باشد، اما هدف اين نيست كه اپليكيشن‌هاي كاربردي با چنين پيكربندي‌اي اجرا شوند.
باز شدن راه اپليكيشن‌هاي ساير پلتفرم‌ها در ويندوز

WSL در واقع از پروژه‌ي Astoria منشا گرفته است. هدف اين پروژه قابليت اجراي اپليكيشن‌هاي اندرويد بر روي ويندوز ۱۰ موبايل است. انتظار مي‌رود پشتيباني از API هاي مورد نياز اندرويد بسيار قوي باشد كه همين عامل باعث مي‌شود توجه به ساير بخش‌ها در اين زمينه كاهش يابد. اين گفته يعني درحالي‌كه پشتيباني از اپليكيشن‌ها بايد گسترش يابد، اما ويندوز قادر نخواهد بود تا تمامي برنامه‌هاي لينوكسي را اجرا كند. در اينجا خبري از كرنل لينوكسي نيست، بنابراين پشتيباني از فايل سيستم‌هايي مانند ZFS يا btrfs در ويندوز وجود نخواهد داشت. به‌نظر مي‌رسد اپليكيشن‌هايي مانند Wireshark كه درخواست دسترسي سطح پايين به دستگاه‌هاي سخت‌افزاري را دارد، احتمالا به همين صورت قابليت اجرا شدن در ويندوز را نخواهد داشت و براي اينكار بايد اپليكيشن ياد شده را براي ويندوز پورت كرد. WSL همچنين شامل هيچ زير سيستم گرافيكي نمي‌شود و فقط براي اپليكيشن‌هاي ابزار خط فرمان در نظر گرفته شده است.

اينكه مايكروسافت تصميم گرفته از اجراي نرم افزار لينوكس در ويندوز پشنيباني كند، به خودي خود يك حركت بسيار شگفت‌انگيز است؛ ولي سوال مشخص اين است كه چرا؟ بر خلاف انتظار بسياري افراد، پاسخ اين سوال آسان است. چراكه توسعه‌دهندگان، اين ابزارها را دوست دارند و پشتيباني از اين ابزارها باعث خوشحالي آن‌ها خواهد شد. اما داستان كمي عميق‌تر از اين حرف‌ها است. پشتيباني از اپليكيشن‌هاي لينوكس در ويندوز با توجه به اينكه مايكروسافت بيش از ده سال را به توسعه API هاي اختصاصي و پلفترم اپليكيشن‌‌هاي خود صرف كرده، يك حركت قابل توجه است. اين تصميم در واقع براي ارائه‌ي ابزارهاي بيشتر جهت رفاه بيشتر توسعه‌دهندگان گرفته شده و قطعا براي اتخاذ چنين تصميمي عوامل بيشتري نيز وجود دارد.

تا ۱۵ سال پيش ويندوز تنها پلتفرم جدي براي توسعه‌دهندگان نرم‌افزاري بود. همچنين لينوكس در بخش سرورها يك انتخاب بسيار مهم به شما مي‌رفت؛ اما در آن سال‌ها در دسكتاپ‌ها جايگاه مناسبي نداشت و اين اتفاق تا كنون هم ادامه يافته و بيشتر افرادي كه به كد نويسي علاقه زيادي دارند از آن استفاده مي‌كنند. OS X نيز در آن سال‌ها در نخستين دوره‌هاي رشد خود به سر مي‌برد و فقط بر روي دستگاه‌هاي بسيار گران‌قيمت با سخت‌افزار مناسب قابل اجرا بود. اين عوامل باعث شده بود تا ويندوز به عنوان يك انتخاب پيش‌فرض براي توسعه توسط بسياري از افراد انتخاب شود. مي‌توان به‌راحتي گفت در آن زمان هنوز رقيب مشابه خوبي براي ويندوز وجود نداشت.

تا ۱۵ سال پيش ويندوز تنها پلتفرم جدي براي توسعه‌دهندگان نرم‌افزاري بود.

البته پشتيباني از لينوكس در ويندوز به خودي خود پيامد ديگري هم براي مايكروسافت و سيستم‌عاملش دارد و آن امكان پشتيباني ويندوز براي استفاده‌هاي سمت سرور است. يك مثال بسيار خوب براي اين مورد، سرور بانك داده MYSQL است. درحالي‌كه اين بانك داده امروزه نسبت به گذشته بسيار بهتر شده، اما هميشه از آن به عنوان دومين انتخاب خوب ياد مي‌شود و از نظر قابليت‌هاي فني و نيز يكپارچگي داده‌ها، PostgreSQL اساسا بسيار بهتر عمل مي‌كند. اما با اين وجود به دليل پلتفرم توسعه‌پذير بهتر، MYSQL در بازارهاي امروزي بيشتر مورد توجه قرار گرفته است. اين بانك داده را مي‌توان به‌راحتي و از طريق نصب‌كننده‌ي آن در ويندوز نصب كرد. MySQL يك نرم‌افزار ويندوزي بسياري مناسب براي مديريت داده‌ها و بانك‌هاي اطلاعتي و نيز ساخت پرس و جو‌ها (Query) محسوب مي‌شود و درايورهاي ODBC بسيار خوبي هم دارد. در سمت ديگر به‌نظر مي‌رسد توسعه‌دهندگان PostgreSQL هيچ يك از اين موارد را در اولويت خود ندارند و نيز امكان اجراي آن در ويندوز وجود ندارد و در واقع مي‌توان گفت آنچه MySQL با روشي آسان ارائه مي‌دهد را در اختيار كاربر نمي‌گذارد.

پس جاي تعجبي هم نيست كه چرا MySQL نسبت به PostgreSQL بيشتر گسترش يافته و مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

اما وضعيت هميشه به اين صورت پيش نخواهد رفت. ايجاد محيط توسعه‌ي Ruby در ويندوز بسيار سخت است. اجراي Ruby در هر پلتفرمي به صورت ناقص و نا كامل و به اصلاح خودماني‌تر دست و پا شكسته، است؛ ولي اين شرايط در ويندوز بدتر نيز مي‌شود. محيط توسعه‌ي پرطرفدار و محبوب node.js نيز در OS X و Linux ايجاد شده و براي مدتي طولاني نمي‌توان آن را با كارايي بالا و مشابهي با سيستم‌عامل‌هاي ياد شده، اجرا كرد. Salvatore Sanfilippo كه توسعه‌دهنده‌ي NoSQL است نسبت به استفاده از وصله‌هاي نرم‌افزاري (Patch) براي اجراي بانك داده مورد استفاده‌اش در ويندوز، اجتناب مي‌ورزد و اين به دليل دشمني وي با مايكروسافت نيست؛ بلكه به اين دليل است كه وي نيازي به انجام اينكار نمي‌بيند. به عقيده‌ي او، مي‌توان به‌جاي اينكار از نمونه‌هاي مشابه نرم‌افزار مورد اشاره در ويندوز بهره گرفت و هيچ چيز نبايد مانعي براي توسعه‌ي محصول اصلي شود.

مياكروسافت و لينوكس

مشخصا ويندوز به طور كامل ناپديد نشده، اما ديگر آن پلتفرمي نيست كه اكثرا آن را داشتند و استفاده مي‌كردند. اما چرا اينگونه نيست؟ زيرا دو رقيبي كه در سال ۲۰۰۰ چندان به چشم نمي‌آمدند حالا واقعا توسعه‌ي زيادي يافته‌اند. لينوكس را از بسياري جوانب نمي‌توان پتلفرمي دانست كه استفاده از آن در دسكتاپ‌ها راحت‌تر از ساير سيستم عامل‌ها باشد، بخصوص براي كساني كه قصد استنفاده از آن در يك لپ‌تاپ جديد را داشته باشند؛ اما نسبت به ميزان استفاده از آن در اين روزها واقعا پتانسيل بالاتري دارد. همچنين OS X به لطف تركيب طراحي سخت‌افزاري مناسب اپل و پردازشگرهاي x86، به گزينه‌اي بسيار مناسب براي تعداد زيادي از توسعه‌دهندگان مبدل شده است.

مشخصا ويندوز به طور كامل ناپديد نشده؛ اما ديگر آن پلتفرمي نيست كه اكثرا آن را داشتند و استفاده مي‌كردند.

واقعيت اين است كه به مدت چند سال، اپل تنها لپ‌تاپ‌هاي x86 مقرون به صرفه و كاربردي را توليد كرده كه استفاده از آن‌ها نيز لذت‌بخش است و اين گفته اصلا اغراق نيست. به عنوان مثال مك‌بوك اير استاندارد جديدي را براي وزن و اندازه تعيين كرده و درحالي‌كه مدل‌هاي اوليه اين محصول واقعا گران‌قيمت محسوب مي‌شدند، اما رفته رفته قيمت آن كاهش يافت. رايانه‌هاي سنتي روميزي نيز مي‌توانند خود را با تغييرات مطابقت دهند و حتي توليدكنندگان اين نوع محصولات نظير لنوو هم اكنون تمايل به ساخت محصولاتي گران‌‌قيمت دارند كه بتوان آن‌ها را با تغييرات هماهنگ كرد. اپل نيز در اين زمينه، محصولاتي را ارائه مي‌كند كه در واقع تركيبي از قيمت بالا، قدرت زياد و قابليت حمل بالايي دارند و در بخش سيستم‌عامل نيز به مقدار زيادي از كدهاي FreeBSD استفاده كرده است. البته كه تفاوت‌هايي بين سيستم‌عامل OS X و FreeBSD وجود دارد و لينوكس بر روي يك سرور اجرا مي‌شود؛ اما نسبت به ويندوز، شباهت‌هاي دو سيستم‌عامل ياد شده بيشتر از تفاوت‌هاي آن‌ها است.

آنچه اپل انجام داده در واقع باعث مي‌شود تا هر محقق رايانه‌اي يا دانشجويان مهندسي نرم‌افزار بتوانند با هزينه‌اي كم، محيط يونيكسي كار خود را داشته باشند و جاي تعجب ندارد كه اين سيستم‌ها گسترش بيابند. محبوبيت پايدار اپل در سانفرانسيسكو و دره‌ي سيليكون قطعا يكي از عوامل مهم رشد سيستم‌عاملي مانند iOS به عنوان يك پلفترم براي اپليكيشن‌ها است. افراد باهوشي كه تحصيل آن‌ها در دانشگاه تمام شده يا به هر دليل ديگري از آنجا خارج شده‌اند، تحت فشار شركت‌هاي ويندوز محور آمريكايي قرار نگرفته‌اند. اين افراد مي‌توانند در فرهنگي كه به اپل احترام گذاشته مي‌شود رشد كنند و همه‌ي آن‌ها توسط اين كمپاني دوست داشتني صاحب مك‌بوك پرو‌هاي زيباي خود مي‌شوند. ويندوز هم البته با طرفداران جامعه‌ي متن‌باز مشكل خاصي ندارد و فقط روش انتخاب شده‌ي اين شركت دقيقا بر اساس تفكر چنين افرادي نيست.

موضوع ياد شده مشكلي است كه مايكروسافت به آرامي آن را تشخيص داد. اين شركت به طور كلي در زمينه اعلام نيازهايش در جامعه‌ي توسعه‌دهندگان كنوني خود خوب عمل مي‌كند؛ اما اين اتفاق با نوعي نزديك‌بيني صورت مي‌گيرد. هر مورد ديگري كه خارج از چهارچوب مد نظر ردموندي‌ها باشد، چشم‌پوشي خواهد شد. به عنوان مثال Visual Studio C و C++ هنوز هم به صورت كامل از C99 پشتيباني نمي‌كند. C99 در واقع نسخه‌اي از زبان برنامه‌نويسي C است كه حدود ۱۷ سال قبل به صورت استاندارد درآمد. به دليل درخواست‌هاي مكرري كه مايكروسافت دريافت كرده‌ بود، در نهايت پشتيباني از C99 را نيز انجام داد و در اين زمينه هميشه مقاومت از خود نشان داده است. البته توسعه‌دهندگان ويندوز به زبان C99 كد نمي‌نويسند؛ پس در اين صورت نيازي به پشتيباني از آن هم نخواهد بود و اين جمله منطقي به نظر مي‌رسد.

اما در اصل، ماجرا از اين قرار است كه به دليل عدم توانايي كامپايلر‌هاي C و C++ در ويندوز براي كامپايل كدهاي C99، توسعه‌دهندگان نمي‌توانستند با اين زبان در سيستم‌عامل مايكرسافت برنامه‌نويسي كنند. در كنار اين موضوع، جامعه‌ي متن باز از C99 با آغوشي گرم استقبال مي‌كند و حالا كدهايي را توليد مي‌كند كه به راحتي در محيط ويندوز نمي‌شد آن‌ها را كامپايل كرد و اين در شرايطي است كه در صورت امكان‌پذير بودن، احتمالا بسياري از توسعه‌دهندگان ويندوز مي‌خواهند به‌خوبي از چنين كدهايي استفاده كنند؛ ولي به دليلي كه اشاره شد، اين قابليت را نداشتند. افراد كدهايي را مي‌نوشتند كه بخشي از ويندوز محسوب نمي‌شدند و نيازهاي آن‌ها نيز در اولويت قرار نمي‌گرفت. به نظر مي‌رسد كه در چند سال اخير اهالي ردموند به اين مشكل پي برده‌اند و با ارائه‌ي جديدترين نسخه‌هاي C++ سعي در رفع آن نمودند؛ ولي هنوز دقيقا مشخص نشده كه چه زماني پشتيباني كامل از C99 انجام خواهد شد.

همين قضيه به صورت مشابهي در مورد همخواني با يونيكس و محيط Shell و بخصوص فضاي كاربري آن، نيز وجود دارد. هر توسعه‌دهنده‌ي جوان و فعالي كه دانشگاه را به اتمام مي‌رساند، قصد دارد تا با bash و make و ساير اين ابزارها بتواند به راحتي كار كند. ممكن است ويژال استوديو مناسب به نظر برسد، اما در واقع با هدف اين دانشجويان غير مرتبط است. مايكروسافت هم البته به صورت كامل از اين موضوع بي اطلاع نيست.

microsoft loves linux

اما آنچه در نهايت مي‌بينم تلاش‌هاي فردي براي پورت كردن ابزارهاي مختلف در ويندوز است. اما مايكروسافت نيز با كمك مالي و توسعه، به پورت كردن node.js براي ويندوز سعي خود را در اين زمينه انجام داده است. node.js به طور بسيار عميقي به I/O نا همگام متكي است كه اين روش در پلتفرم‌هاي مختلف تفاوت‌هايي دارد. بسياري از افراد در نهايت اما قبول دارند كه نتيجه‌ي كار در مورد node.js به نرم‌افزاري بهتر تبديل شده و روش ويندوز براي اين هدف بسيار خوب ارزيابي شده است. در واقع ناهمگامي‌ها به بخش‌هاي كوچكتري تبديل شده‌اند تا در نهايت به صورت كتابخانه‌هاي مخصوص به خود درآيند. براي مثال libuv را مي‌توان نام برد كه در نوع خود واقعا خوب عمل مي‌كند و node.js نيز يكي از اعضاي اين كتابخانه به حساب مي‌آيد. مايكروسافت به روش مشابهي redis را نيز پورت كرده تا بتوان آن را در ويندوز اجرا كرد.

تلاش‌هايي كه از جانب مايكروسافت براي اجراي ابزارها و نرم‌افزار لينوكس بر روي ويندوز انجام شده، واقعا با ارزش هستند؛ اما هنوز نمي‌توان آن را كامل دانست. اين شركت نمي‌تواند هر پروژه‌اي را پورت كند و اين درحالي است كه سازنده‌ي node.js يعني Ryan Dahl, به اين نكته پي برده كه پشتيباني از ويندوز واقعا با ارزش است و مايل است تا به منظور پشتيباني node.js از ويندوز، حتي تغييرات قابل توجهي را در نرم‌افزار خود اعمال كند. اين اقدام البته توسط همه‌ي توسعه‌دهنگان ابزارهاي لينوكسي انجام نمي‌شود و بسياري از اين توسعه‌دهندگان تفكري مانند Dahl ندارند.

تعداد صفحات : 1

درباره ما
موضوعات
لینک دوستان
آمار سایت
  • کل مطالب : 12
  • کل نظرات : 0
  • افراد آنلاین : 1
  • تعداد اعضا : 0
  • بازدید امروز : 1
  • بازدید کننده امروز : 1
  • باردید دیروز : 0
  • بازدید کننده دیروز : 0
  • گوگل امروز : 0
  • گوگل دیروز : 0
  • بازدید هفته : 5
  • بازدید ماه : 79
  • بازدید سال : 116
  • بازدید کلی : 6014
  • <
    پیوندهای روزانه
    آرشیو
    اطلاعات کاربری
    نام کاربری :
    رمز عبور :
  • فراموشی رمز عبور؟
  • خبر نامه


    معرفی وبلاگ به یک دوست


    ایمیل شما :

    ایمیل دوست شما :



    لینک های ویژه